Ruch Sercańskiej Młodzieży (RSM) jest świecką wspólnotą, która wyrosła na duchowości Księży Sercanów. RSM działa lokalnie i funkcjonuje niemalże przy każdej parafii w Polsce prowadzonej przez Zgromadzenie Księży Sercanów. Wspólny dla Sercanów i RSM-u jest charyzmat o. Jana Leona Dehona – Założyciela Zgromadzenia. Ruch czerpie swoją inspirację z duchowości Ojca Dehona, który rozkochany był w Sercu Boga – w miłości Boga. To jest wspólnym mianownikiem, który nas łączy i jednoczy, który pozwala zawiązać wspólnotę z Sercem Jezusa.

W ciągu 25 lat działalności w Ruch Sercańskiej Młodzieży zaangażowało się przeszło 4000 osób, z których kilkadziesiąt wybrało życie zakonne lub kapłańskie. Wiele z tych osób, pomimo zakończenia formacji zasadniczej, nadal utożsamia się z sercańskim dziełem, utrzymując stały kontakt z osobami, które Ruch współtworzą. Zewnętrznym znakiem przynależności do RSM-u jest metalowy krzyż z pustym sercem w środku. Naszym zadaniem jest wypełnienie tego miejsca miłością. Kandydaci otrzymują Krzyż po zakończeniu dwuletniej formacji i złożeniu osobistego aktu ofiarowania w czasie Sercańskich Dni Młodych.

Korzenie Ruchu sięgają pierwszych spotkań młodzieży w Pliszczynie (1994 r.). Jednak formalnie Ruch Sercańskiej Młodzieży powstał w roku 1997, a pierwsi kandydaci wstąpili w szeregi RSM-u podczas IV edycji SDM. Inicjatorów, a zarazem „ojców” Ruchu Sercańskiej Młodzieży jest kilku, wśród nich nie można pominąć: ks. Tadeusza Michałka, ks. Kazimierza Dadeja i Ks. Sławomira Kamińskiego.

Tak wspomina początki RSM-u ks. Tadeusz Michałek SCJ – jeden z inicjatorów i pomysłodawców Ruchu: „W czasie I SDM-u nie było jeszcze myśli o takim bycie jak Ruch Sercańskiej Młodzieży, ale idea kontynuacji spotkań młodych powstała jeszcze w czasie trwania I SDM-u. Dowodem tego może być fragment zaczerpnięty z „I Listu – biuletynu” do uczestników I SDM-u: „Niech Serce Chrystusa opromienia Twoje młode życie, Twoją naukę i pracę, Twoje smutki i radości oraz pozwala Ci odnajdywać wewnętrzny dynamizm, aby przemieniać siebie, swoich przyjaciół, bliskich i cały świat.” Tak tworzyła się idea RSM-u, która później była podjęta przez wielu Współbraci (także ówczesnych kleryków i diakonów – dzisiaj stanowiących większość animatorów). Podczas II SDM-u idea koncentracji tego wielkiego potencjału ludzi młodych nagromadzonych wokół wartości sercańskich zaczęła się już pojawiać (na II SDM-ie obecny był Ojciec Generał, który pytał młodzież czy czują się Sercanami, ale odpowiedź młodzieży była jeszcze bardzo nieśmiała; O. Generał wzywał ich do budzenia w sercach młodych wielkich marzeń). Po III SDM-ie idea Ruchu Sercańskiej Młodzieży nabrała większego tempa rozwoju, a na IV SDM-ie przyjęto pierwszych członków do RSM-u, którego naturę, cele i zadania określał przygotowany wcześniej Statut.”

Zgodnie ze Statutem Ruchu Sercańskiej Młodzieży „zasadniczym celem Ruchu jest „budowanie cywilizacji miłości” – poprzez dzieła miłości i otwartości na Boże działanie.” Tylko co to znaczy? Właściwie tyle, że zadaniem członka Ruchu jest stałe pogłębianie wiary i miłości do Chrystusa.

Poprzez pielęgnowanie ducha miłości do Boga i wszystkich ludzi, Ruch pragnie włączyć się w nurt zadośćuczynienia za grzechy świata. Środkiem jest dwuletnia formacja młodzieży – na płaszczyźnie ludzkiej, duchowej i religijnej. Efektem tej formacji ma być zbudowanie postawy człowieka wierzącego, który przeżywa swoją wiarę w sposób świadomy i głęboki, czyniąc to w duchu Serca Jezusowego, czyli na sposób sercański.